تفسیر «ماء» در عوالم «قبل» و «بعد» از عالم دنیا

حضرت حجت الاسلام سید محمد مهدی میرباقری ^{حفظه الله تعالی} :

این که «ماء» در روایات به ولایت اهل بیت علیهم السلام و علم ایشان تفسیر شده اختصاص به عالم دنیا ندارد. اگر در قرآن دو «آب شور و شرین» ذکر شده است این دو آب، تعبیر از دو ولایت است. ولایت نور و ظلمات. اگر در عالم قبل از این دنیا (عالم اظله) بر ولایت استقامت می کردند،گِل آن ها با آب فرات (که تفسیر به ولایت اهل بیت شده است) عجین می شد.

در عالم آخرت هم «ماءِ» طهور، به ولایت اهل بیت تفسیر شده است. در بهشت متقین، نهرهایی جاری است «مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتی‏ وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فیها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَیْرِ آسِن‏»(محمد/۱۵). این نهر به امیر مؤمنان(علیه السلام) تفسیر شده است. البته واقعا نهرآب است ولی این نهر آب، از آستان ولایت حضرت امیر جاری می شود و کسی که از این نهر بنوشد از ولایت امام سیراب می شود و با شست و شوی در این نهر، ظاهر و باطنش طاهر و مطهِّر می شود. «تسنیم» نیز در آیه «و مزاجه من تسنیم»(مطففین/۲۷) نهری است متعلق به امیر المومنین علیه السلام که مؤمنین هنگام ورود به بهشت، خود را در این آب شست و شو می دهند تا صفات رذیله ایشان تطهیر شود.

در جهنم هم «ماء حمیم» است که باطن آن، ولایت ائمه جور است. همان طور که «شجره طوبی» به ولایت حضرت امیر و «شجره زقوم» به دشمنان تفسیر شده است.