حجاب بین خالق و مخلوق

 

از آنجا که همّت‌ انسان ها با یکدیگر تفاوت دارد بعضی‌ها سعی می‌کنند همان محدوده‌ای که هستند آن را حفظ کرده و برخی‌ دیگر می‌کوشند که از آ‌ن محدوده در آیند و فضای بازتری را ادراک کنند.خداوند ما را جامع مُلک و ملکوت خلق کرد تا با ملکوتیان و با فرشته‌ها گفتگو و رابطه داشته باشیم.
هدف خلقت را بایدشناخت
انسان اگر بخواهد طیّب و طاهر باشد باید اولاً هدف خلقت را بشناسد و ثانیاً خود را با آن هماهنگ کند. خدای سبحان مائده و مأدبه‌ای ملفّق از اجرام و اجسام خلق کرد که از یک سو مُلک است و از سوی دیگر ملکوتیان.
فرشته‌هایی خلق کرد، معارف ومقاماتی خلق کرد، آسمان و زمینی هم خلق کرد و آسمان را با راه شیری و منظومه شمس و قمر و امثال اینها را آفرید،زمین را هم با منابع طبیعی و امثال ذلک خلق کرد. کلّ این مجموعه را به عنوان سفره ای آماده برای ما قرار داد و فرمود: ما اینها را برای شما خلق کردیم؛ تسخیرکننده خداست نه ما ولی برای ما تسخیر کرده یعنی راه بهره‌برداری از آسمان و زمین را به ما آموخت که ﴿سَخَّرَ لَکُم مَا فِی السَّماوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ﴾ برای اینکه از مجموعه آسمان و زمین طرْفی ببندیم؛ ما را کَوْنِ جامع قرار داد لذا ما می‌شویم جامع وجهان می‌شود مجموع.
در جهان، مُلک و ملکوت هست و خداوند ما را جامع مُلک و ملکوت خلق کرد. به ما بدن داد که ملکی است و جان داد که ملکوتی است و فرمود: ﴿نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُوحِی﴾و جان را هم به دو منظور عطا کرد یکی اینکه با ملکوتیان رابطه داشته باشیم و با فرشته‌ها گفتگو داشته باشیم﴿إنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلاَئِکَةُ﴾از طرفی هم درایت و تدبیر و مدیریت جهان را به وسیله روح باید انجام بدهیم.منتها همّت‌ انسان ها با هم فرق می‌کندچرا که بعضی‌ها سعی می‌کنند همان محدوده‌ای که هستند آن را حفظ کنند و سالم باشند و برخی‌ها می‌کوشند که از آ‌ن محدوده به در آیند و فضای بازتری را ادراک کنند.
از حجاب خویشیِ خویش به در آیید تا دیدِ تان وسیع و طاهر گردد
شما می‌بینید طاووس وقتی می‌خواهد سر از تخم در بیاورد آنجا دیگر سخن از بال و پر رنگارنگ و زیبایی مطرح نیست اما وقتی که آن پوست را شکست و در آمد می‌شود طاووس و بال و پر زیبا پیدا می‌کند؛ ما هم اگر از این پوسته در بیاییم می‌شویم پرنده.از حضرت أبی‌ابراهیم امام کاظم(علیه السلام) نقل کردند که فرمودند: «لیس بینه و بین خلقه حجابٌ غیر خلقه» یعنی غیر خود خلق، بین خلق و خالق حجاب نیست لکن انسان تا در پوسته خودش هست، خود را می‌بیند و از مشاهده جمال و جلال الهی محروم است اما وقتی از پوسته خود به در آمد و از حجاب خویشیِ خویش به در آمد آن‌گاه منطقه دیدِ او وسیع می گردد.
حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،درس اخلاق26/02/92